Als we heel eerlijk zijn, en laten we maar eerlijk zijn, want we zijn toch niet gek, is een glazenwasser niet echt noodzakelijk. Het huis stort niet in, de kozijnen vallen niet van ellende uit de gevel en glas kan echt wel tegen een stootje.

Als we dus eerlijk zijn is een glazenwasser pure luxe. Het is gewoon fijn als je na een dag hard werken thuis komt in een schoon huis. Als je 's avonds de lichten aandoet, dat de ramen schoon zijn. Glas hoort te glimmen. In een restaurant zetten ze ook geen vuile glazen op tafel. Die worden gepoetst en gepoleerd, dat staat mooi. Een glazenwasser is dus een luxe. Daar betaal je voor. Maar welke glazenwasser snapt dat tegenwoordig nog? De gemiddelde glazenwasser is niet of nauwelijks geschoold en heeft het vak geleerd door te kijken naar een collega die het eigenlijk ook niet snapt. Ze doen maar wat. Immers, de klant heeft toch niks te willen, want de wijken zijn verdeeld, dus van concurrentie is geen sprake.